Door Leen op December 10, 2018
Je ouderlijk huis.
Een plek waar je zoveel momenten, niet altijd gemakkelijke, meemaakte en waar je nu zo’n heerlijk eerlijk en warm contact mag hebben met je ouders. Waar die T bij ‘huis’ een hoofdletter mag zijn. Thuis.
En dan het idee om hier, op deze plek van een nieuw begin, een weekend te organiseren dat zowel het geloof en de liefde voor Taizé als de liefde voor de aarde en de ander verbindt. Deeltjes die ik vind in verschillende vriendengroepen en organisaties en die nu zo prachtig samenkomen in het kloosterboerderijfestival.
Een zeer speciaal weekend voor mij en hopelijk ook voor de mensen die kwamen. Ik keek er heel erg naar uit. Het metsen en voegen van het muurtjes achter de kachel (die 2u voor het onthaal werd aangesloten), was een mooie opbouw naar dit weekend.
En plots was het zover: zonder dat ik het besefte was het weekend volop bezig. Mensen druppelden binnen al dan niet met een omwegje langs een ander station dan bedoeld 😊.
Mooi hoeveel mensen er van ver kwamen om deze tijd samen door te brengen. Habitués en vrienden die uit één van mijn kringen kwamen maar de combinatie Klooster Boederij én Festival nog niet meemaakten. Ik had breed durven uitnodigen en hoopte, streste soms een beetje of iedereen zich wel voldoende op zijn gemak zou voelen.
En waw, ze kwamen écht! Mijn lieve vrienden van meer ecologische kringen die niet persé gelovig waren.
Onze vroegere natuurvoedingswinkel was omgetoverd tot een uit de kluiten gewassen living, met brandende kachel, een pluizig tapijt en een piano.
De kapel die Moeke en Vake met zoveel liefde en aandacht maakten in ons gastvrij verblijf, mocht plots 20 jongeren ontvangen op vrijdagavond. De dag erna waren we zelfs met 28 en geraakten we er – mits goed door te schuiven- allemaal in. De verwarming kon meteen uit, voila, de planeet weer gered 😊
Die maal per dagen baden we samen. Met de mooie Taizélieden: en de stilte. Ieder op zijn manier: in gebed verzonken, wegdromend, wiebelend omdat het lang stilzittend was, de blik op de kaars of het vriendschapsicoon Het meerstemmige zingen en ook de stilte waren prachtig en maakte ons tot één stem, een éénheid, verbonden met deze plaats, de aarde, met elkaar en met God. Deze bewuste tijd om stil te staan, gaf ruimte om meer verbinding te creëren met wat we leefden tijdens de dag. Dingen konden even bezinken, gevoelens van dankbaarheid borrelden op.
De kapel die Moeke en Vake met zoveel liefde en aandacht maakten in ons gastvrij verblijf, mocht plots 20 jongeren ontvangen op vrijdagavond.
Op het festival werken we elke voormiddag behalve zondag. En een weekend is (helaas) kort. We hadden enkel zaterdagvoormiddag.
Heerlijk om nog eens goed met de (werk)hand(schoen)en in de aarde te wroeten, en de vruchten hiervan dezelfde dag nog op te eten.
Moeilijk om zo’n artificiële opsplitsing te maken want klooster boerderij en festival zitten zo in elkaar verweven. Elke maaltijd samen is een festival voor de gezelligheid, boerderij voor het heerlijke eten en zelfs het klooster omwille van de dankbaarheid en het bewuste manier waarop we met dit locale eten en elkaar omgaan. In al die vrienschap en het delen van dit moment samen, voel ik gods aanwezigheid.
KBF is ook samen denken en inspireren. Er waren deelmomentjes rond kernwapens, collectieve intelligentie, de-google-ify your life, veganistisch koken,.. Ook werd er al gedroomd over het festival in de zomer ( 9-16 augustus, save the date!) De avondjes keuvelen voor de kachel, live pianomuziek en Toon Tellegenverhaaltjes luisteren en indommelen op het tapijt en de spontane folkinitiatie op zaterdagavond (en het gezicht van de reparateur van de gasmaatschappij toen hij binnenkwam).
Bedankt allemaal voor dit heerlijk deugddoend weekend en hopelijk tot deze zomer op het festival!