Met onze dromen helder voor ogen, brachten we woensdag een bezoek aan Nieuw Sion. Nelleke, Wilma en ik hadden in de ochtend een afspraak met Johan. Hij heeft sinds april samen met zijn vrouw de moestuin bij het klooster opgezet. Dat deel van het terrein ziet er zo anders uit dan vorig jaar. Zo’n moestuin, waar al de jonge plantjes opkomen, nodigt uit om aan het werk te gaan. Landbouwwerk bij het klooster was één van de dromen van onze vorige vergadering. We hebben toen beloofd dat we elkaar zouden helpen alle dromen uit te laten komen. Deze droom was het spannendst omdat we daarin afhankelijk zijn van wat er op Nieuw Sion gebeurt. Wat bijzonder om te zien dat er in zo’n korte tijd ook echt al een moestuin is begonnen. Onder dit blog bericht is een foto overzicht van deze nieuwe ontwikkelingen te zien. We hebben samen met Johan afspraken gemaakt wat we kunnen doen in de zomer als we er zijn. Er zal lekker gebikkeld kunnen worden op het aardappelveld. Tijdens de koffie ontstond er een mooi plan om tijdens het KBF een maaltijd te organiseren met de overvloedige oogst en daarbij ook alle vrijwilligers uit te nodigen.

Een andere droom is: creativiteit, levendigheid en spel. Het idee is om de eerste zaterdag van KBF een workshopmiddag te organiseren. Met keuze uit verschillende dingen, zoals fotografie, meerstemmig zingen, land art, tekst & muziek, enz. Vooral om de creativiteit aan te zwengelen en de rest van de week mee door te kunnen gaan. Er is nog ruimte genoeg voor een workshop, dus zou je iets willen doen, laat het ons horen. Om 12 uur klonk de bel voor het middaggebed. Alle vrijwilligers die rond het klooster waren lieten hun werk even rusten om in de kapittelzaal tot stilte te komen. Mijn gedachten van al het overleggen vlogen nog door mijn hoofd. Ik bedacht me weer hoe fijn het is om dat straks weer een hele week te kunnen doen. Omdat het me meestal wel een paar dagen kost voordat die omschakeling van denken/werken, naar me richten tot God, wat makkelijker gaat.

Er was soep gemaakt voor iedereen en daarna kwamen vrijwilligers van het klooster samen om te overleggen. Wilma was daarin ook nodig, dus tijd voor Nelleke en mij om rond te struinen. We wilden nog wat praktische dingen bedenken, zoals een ontmoetingsplek voor buiten, een speelplek voor de kinderen en een wand waar straks creatieve uitingen op gedeeld kunnen worden.

Bijzonder om te zien hoeveel er in een jaar tijd gebeurd is rond het klooster. En hoe ondertussen ook nog zoveel hetzelfde is. In de lege kamers, met hier en daar nog een ikoon aan de muur, of een naambordje, is het vertrek van de monniken nog steeds heel voelbaar.